بسم الله الرحمن الرحیم 

ما غافلگیر شدیم، سردارانمون رو از دست دادیم، دانشمندامون ترور شدن، شهروندهای عزیزمون که هرکدوم یک گوشه از این مملکت رو میچرخوندن و حرکت میدادند رو شهید کردند، اما طبق گفته های خودشون ، قرار بود خیلی فرارتر از این ها اتفاق بیوفته ، قرار بود رهبر و پیشانی مملکت رو ترور کنند، قرار بود تعداد فرماندهانی که ترور میشن خیلی بیشتر باشه، قرار بود مملکت به هرج و مرج کشیده بشه و ایران چند پاره بشه. اشتباه کردند، ما یک نوری داریم که اونها درنهایت ظلمات خودشون اصلا واسشون قابل درک نیست، ما خدا رو داریم، ما الله رو داریم، ما امام حَی و حاضری داریم که تمام امورات جهان در یَد قدرت اوست، ما تاریخی داریم پُر از عبرت گرفتن ، نه مثل شما که عمر بسته کبریت ساخت ایرانِ ما از عمر بنای کشور شما بیشتر  است، اینجا غیرت ایرانی در ایمانِ اسلامِ عزیز در هم تنیده شده، اینجا رزم آوری ایرانیان باستان در اعتقاداتِ ما بافته شده، بگذریم….

ضربه های بدی خوردند، اینقدر بد که به گفته‌ی رسانه های خودشان، در طول تاریخشان این ویرانی را ندیده بودند، بدتر هم خواهند خورد ، منتظر اشتباهات بعدیشان هستیم، ما قومی هستیم که بنا بر روایات، این رژیم رو از روی زمین حذف و محو میکنیم… 

اینکه چه شد و چرا کار به آتش بس کشید و حتی رهبری عزیز هم در پیام آخرشون بعد از جنگ سخنی به زبان نیاوردند صحبت نمیکنم ، شما رو ارجاع میدم به سخنان بنده ی حکیمِ خدا ، جناب محمدرضا عابدینی که هروقت ایشان صبحتی فرمودند انگار دُر و جواهری از دهان مبارکشان خارج شده:

سلام علیکم

دوستان عزیز! این پیروزی اولیه است. مراقب باشیم برای جمع آوری غنیمت برای قبیله فکری خود، تنگه احد را که وحدت است، خالی نکنیم تا دشمن از پشت خنجر نزند و پیروزی به شکست منجر نشود.

خداوند بقای پیروزی را در هر صورتی تضمین نکرده است. سیلی به روی هم نزنیم و تا اینجا شاکر خدای سبحان باشیم. امری را که رهبری صلاح دانستند مسکوت بگذارند، محل دعوا قرار ندهیم و ما هم مسکوت بگذاریم. پیروزی قطعی را که ایشان تصریح کردند قدردان باشیم و روایت الهی آن را بپرورانیم.

ارادتمند همه مجاهدان
محمدرضا عابدینی