بسم الله الرحمن الرحیم
سلام عزیزان . سال ۱۴۰۳ سال پر ازچالش های خوب و بد بوده تا الان، با بدیاش کاری ندارم،یکی از اون خوب ها اینه که اولین سالی هست که دوبار روزیمون شد برم خونه پدری و کربلا، از سال ۱۳۹۳ که پامون به بهشت روی زمین باز شد همیشه با وقفه یک ساله بوده…
امسال قرار بود مثل چند سال قبل، برم مرز مهران خادمی آشپزخانه آستان قدس رضوی ، میلم به این بود که دست مردم غذای حضرتی بدم . همون سختی ای که قرار بود تو پیاده روی بکشم برای خودم، برای مردم بکشم، اصلا لذت تو اینه که تو سختی بکشی ولی مردم کیف کنن، این شاید یکی از آرزوهای هر روزه منه، که گره باز کنم، کار راه بندازم. بگذریم. قسمت نشد که برم ، یعنی در واقع رشته ای بر گردنم افکنده دوست، میبرد هرجا که خاطر خواهِ اوست… ان شاءالله تو مسیر پیاده روی بتونم دستی بگیرم ، گره ای باز کنم، کمکی بکنم…
اگر بخوام با مغز کوچیک خودم حساب کنیم، بنده از فردا شب به مدت حدود ۱۰ ۱۲ روز نیستم درخدمتتون، ولی خدا همیشه محاسباتش فرق میکنه، خوبی که فکر نمیکنم ، ولی بدیامونو حلال کنید، بنده هم اگر از شما بدی دیدم، تشریف بیارید یه ماچتون کنم تموم شه بره 😁
خب صحبت از ماچ شد ، باید عرض کنم که اصلا این بوس و ماچو دست کم نگیرید، کلید حل بسیاری از مشکلات بزرگه 😅 ادامه نمیدم…
.
طبیعتا معلومه که کجا میرم ، ان شاءالله میرمو ایرانم موشکاشو میزنه، ماهم از همونجا اعزام میشیم مرز اسرائیل 😁
بچه های طراح و گرافیک، پوستر و بنر خوب واسم طراحی کنید ، تورو خدا از اینا که جدیداً بزرگ میزنن پایینش مینویسن حلالم کنید طراحی نکنید ، اصلا مورد پسندم نیست :/
.
وصیت نامم هم رو دسکتاپه 😆 رمزشم خونواده میدونن
.
شوخی بود… 🙂 ان شاءالله که جدی بشه…
به یاد همه عزیزان هستم، قول نمیدم همتون رو یادم باشه، بعضیا بیشتر بعضیا کمتر، مخصوصا اون عزیزانی که اومدن یا پیام دادن و التماس دعای ویژه داشتن، ان شاءالله قسمت و روزی خودتون بشه این فضا رو تجربه کنید…
میدونم حتما موافقید که گاهی وقتا باید بری تو خلاء ، باید خودت باشیو خدای خودت، باید بری خودتو کشف کنی، باید هرچی اینجا گزاشتی بزاری بری، آماده‌ی اون روزی بشی که حتی جسمتم باید بزاری بری 🙂
از منبر میام پایین . من دستم بره به تایپ کتاب میتونم بنویسم، ولی همینقدر بسنده میکنم، باقیش باشه فردا صبح که سرم خلوت تر شد، تو سایت مینویسم…
خیلی به یادتونم، خیلی دعاتون میکنم، مخصوصا نجف ، خونه پدری🤍
شما هم اگرخلوتی داشتید به یاد ما باشید.
یاعلی.
پ ن : چقدر دوست داشتم از بچه هایی که این چند روز دلمون رو شاد کردن بنویسم ولی فرصت نشد . دم تک تکتون گرم ما با هم خندیدیم ، بغض کردیم، فریاد کشیدیم…
وطن و خونواده یعنی همین،تو غم ها باهم باشیم ، تو شادی ها هم باهم . چند تا قاب دلچسب میزارم بمونه به یادگار
