در تاریخ نقل شده است که: مولا امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) بارها بعد از راز و نیاز با خدا به سمت چاهی میرفتند و با آن چاه حرف میزدند ، در واقع در چاه فریاد میزدند، اشک میریختند، درد و دل میکردند، چرا که از مردم به ستوه آمده بودند، چرا که گوش شنوایی برای حرف ها پیدا نمی کردند… این وب سایت ، در حکم همان چاه برای بنده است، جایی برای نوشتن، بدون نیاز به دیده شدن، و اشتراک گذاشتن مطالب، گذاشتنِ یادداشت های برای زمانی که این حقیرِ سراپا تقصیر از این عالم مادی و فانی گذر کرده ام و به دیدار معشوق ابدی خود رفته ام، جاییست برای باقی ماندن سیاهی بر روی سفیدی، برای نسل های بعد از ما…. 

بسم الله الرحمن الرحیم…