حال این روزای کشور های عربی رو که میبینیم بیشتر میشه عمق کربلا و درد اون روز رو فهمید، وقتی یک عده از ترس قدرت هرگز کاری نمیکنن و اسمش رو میزارن مصلحت!

وقتی هنوز آدما جز خدا از قدرت های دیگه میترسن وهنوز دودلی و شک دارن ، وقتی عربستان سعودی با این تعداد از تجهیزات و نیروی نظامی از ترس قدرت دریای سرخ رو میتونه ببنده ولی نمیبنده، وقتی میتونه راه رو برای نیروهای یمنی باز کنه ولی نمیکنه ، وقتی میتونه با اون حجم از تسلیحات ضربه محکمی به اسرائیل بزنه ولی نمیزنه . وقتی مصر در غرب فلسطین اشغالی و هم مرز با نوار غزه میتونست گذرگاه رفح رو باز کنه تا کمک های امدادی و نظامی برسه ولی باز  هم میترسه و گذرگاه رو باز نمیکنه ، وقتی اردن در شرق فلسطین و دارای بیشترین و وسیع ترین مرز با رژیم صهیونیستی میتونست بیشترین و محکم ترین ضربه رو به این رژیم بزنه و نمیزنه، وقتی میتونست راه  مردمش رو که برای کمک به فلسطین به مرز رفته بودن رو نبنده ولی میبنده ، وقتی  امارات میتونست ضربه ی اقتصادی محکمی از دریای عمان و خلیج فارس به کشتی های اسرائیل بزنه و نمیزنه، وقتی ترکیه میتونه خط لوله گاز و سوخت رو برای اسرائیل ببنده و حیاط و زندگی اسرائیل رو مختل کنه ولی نمیکنه ، و خیلی از حالت های دیگه که هست و مجال نیست و شاید اصلا ما خبر نداشته باشیم که چه خیانت ها و چه حمایت هایی در این چند مدت  اتفاق افتاد، اینطرفش رو گفتیم، اونطرف ورق رو هم بگیم . 

اونطرف سکه اما بعضیا خوب دارن امتحان پس میدن ، از یمن جنگ زده ای بگیم که جزو فقیرترین کشورهای عربی محسوب میشه… از یمنی که با دست خالی اما اراده ی قوی بدون هیچ ترس و واهمه ای رژیم صهیونیستی رو هدف موشک های بالستیک خودش قرار میده ، از یمنی که در تنگه باب المندب تا همین الان یک کشتی اسرائیلی رو هدف قرار داده و یک کشتی دیگه رو گرفته و به بندر خودش آورده ، از یمنی که هنوز دست از حملات موشکی خودش برنداشته و هر روز داره اسرائیل رو تهدید میکنه ، از سوریه ی درگیر داعش بگیم که پایگاه های امریکا رو هر روز تهدید میکنه . از جبهه مقاومت عراق که مثل سوریه خواب رو از چشمان نظامیان آمریکا گرفته ، روزی نیست که این پایگاه ها هدف حمله قرار نگیرند، از حزب الله لبنان بگیم که هر روز  و از روز اول جنگ ، بیشترین ضربه و بیشتری تلفات رو از اسرائیل گرفته ، و تا الان حدود ۱۰۰ شهید تو این راه داده… از ایران خودمون اگر بخوایم بگیم شاید چند ده خط بشه نوشت ، ولی به همین جمله اکتفا میکنم ما آدمه حمایته امروز یا دیروز نیستیم ما بیشتر از ۴۰ ساله که با دهانه روزه کف خیابون تو گرما و سرما از فلسطین حمایت کردیم ، ما ۴۰ ساله که تو این راه شهید دادیم ، مروارید هامون تو این راه رفتن ، ما ۴۰ساله حمایت سیاسی اقتصادی و نظامی کردیم و میکنیم  و به همه ی این ها افتخار میکنیم….

چقدر با مرور همه ی این ها کربلا رو بیشتر میشه درک کرد . چقدر مرز حق و باطل آشکاره ، و چقدر ما منتظریم که منتقم اصلی بیاد و کار رو تمام کنه…

این طالب بدم المقتول بکربلاء